Η επίθεση στο Στέκι Μεταναστών είναι επίθεση σε εμάς

Καταδικάζουμε τη δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα χτες το βράδυ στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, μια επίθεση που από τύχη και μόνο δεν οδήγησε σε δεκάδες θύματα.
Τέτοιες φασιστικές επιθέσεις, που θυμίζουν πρακτικές παρακράτους, εντάσσονται σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των αγωνιστών και των κοινωνικών κινημάτων στο σύνολό τους . Τέτοιες φασιστικές επιθέσεις στρέφονται ενάντια σε όλους και σε όλες μας, όσους και όσες αγωνιζόμαστε ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας.
Δεν φοβόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε, δεν υποχωρούμε από τους αγώνες που θα δώσουμε όλο το επόμενο διάστημα μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Με αφορμή το φυλλάδιο της ΟΝΝΕΔ (Τμήμα Νεανικής Επιχειρηματικότητας) "Η ζωή στα χέρια σου"

Δεν μας προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη, αλλά σίγουρα μας εξόργισε η εικονική πραγματικότητα στην οποία ζει η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας. Το φυλλάδιό \"Η ζωή στα χέρια σου\" (http://www.onned.gr/images/stories/epixeirimatikotita/kampania.pdf) αποδεικνύει ότι οι νεολαίοι της κυβέρνησης ζουν σε μια παράλληλη πραγματικότητα στην οποία η ανεργία και η επισφάλεια απλώς δεν υπάρχουν και υπεύθυνοι για τα όποια προβλήματα των νέων είναι οι ίδιοι, στο βαθμό που δεν έχουν \"πάθος για επιτυχία\" και δεν αξιοποιούν τα χαρίσματά τους για να αναλάβουν επιχειρηματικές δραστηριότητες ! Φαίνεται ότι μετά από πέντε χρόνια κυβέρνησης της Ν.Δ , η ΟΝΝΕΔ μιλάει σαν να ήταν ο ΣΕΒ...
Σε μια περίοδο που οξύνεται η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της νεολαίας, με τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, την αύξηση της ανεργίας και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, χωρίς όρους και δικαιώματα και την τσιμεντοποίηση και των τελευταίων ελεύθερων χώρων, θα συμβουλεύαμε την ΟΝΝΕΔ ότι είναι καλύτερο να σιωπά και να μη βγάζει φυλλάδια που, στην καλύτερη περίπτωση, προσπαθούν να προσβάλουν τη νοημοσύνη μας.

Πραγματικά ελεύθερη πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση

Μετά τον ανασχηματισμό ο Μπαμπινιώτης, ανέλαβε τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και τέθηκε επικεφαλής του «διαλόγου από μηδενική βάση» που κήρυξε το υπουργείο. Βασικός στόχος του διαλόγου και των σχεδίων του υπουργείου δεν είναι άλλος από την αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΕ).

Αλλά επειδή το υπουργείο στην πραγματικότητα θέλει διάλογο από μηδενική βάση όσο Κακλαμάνης θέλει να γεμίσει την Αθήνα με πάρκα, ο Μπαμπινιώτης ήδη κατέθεσε την πρόταση του. Η πρόταση αυτή περιλαμβάνει την ίδρυση ενός ανεξάρτητου εξεταστικού κέντρου, που θα λειτουργεί υπό την εποπτεία του υπουργείου Παιδείας και στο οποίο κάθε υποψήφιος θα μπορεί να απευθύνεται όποτε επιθυμεί για να δώσει εξετάσεις και να επιτύχει τους βαθμούς που θέλει. Ο κάθε υποψήφιος θα δίνει εξετάσεις όσες φορές θέλει προκειμένου να συγκεντρώσει τους βαθμούς που απαιτούνται για να εγγραφεί στη σχολή της επιλογής του. Όταν θα συγκεντρώσει την απαραίτητη βαθμολογία, θα έχει το δικαίωμα να εγγραφεί και να παρακολουθήσει κανονικά τα προγράμματα της σχολής. Για την εισαγωγή του θα συνυπολογίζεται και η βαθμολογία του σε όλες τις τάξεις του Λυκείου. Ο Μπαμπινιώτης μάλιστα δήλωσε ότι στόχος του είναι η αναβάθμιση του Λυκείου και ότι αυτό θα επιτευχθεί με την αποβολή των εξετάσεων για την είσοδο στην ΑΕ από αυτό.

Με αυτή την τελευταία παραδοχή συμφωνούμε. Η ύπαρξη των εξετάσεων στο λύκειο το μετατρέπει από σχολείο σε ένα εξεταστικό κυκεώνα όπου η ολόπλευρη γνώση δίνει τη θέση της στα φροντιστήρια, την αποστήθιση, και τη μονομέρεια. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι η κατάσταση αυτή δεν αλλάζει απλά τοποθετώντας τις εξετάσεις σε ένα άλλο. Όσο θα υπάρχουν εξετάσεις όποιος κι αν είναι υπεύθυνος για τη διεξαγωγή τους το μυαλό των μαθητών θα είναι σε αυτές και με αυτές θα ασχολούνται.

Επιπλέον αναβάθμιση του λυκείου δεν μπορεί να γίνει με τη σημερινή κατάσταση της εκπαίδευσης. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία συνολική ανατροπή της εκπαιδευτικής πολιτικής. Αν το υπουργείο ήθελε πραγματικά διάλογο θα έβλεπε ότι εδώ και χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα έχει με τα αιτήματα του προσδιορίσει το παιδεία θέλει η κοινωνία. Μία εκπαίδευση που περιλαμβάνει 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση (και 2χρονη προσχολική) και ένα λύκειο με συνδυασμό θεωρίας – πράξης που θα αποτελεί και το μοναδικό τύπο λυκείου.

Όσο για την πρόσβαση στην ΑΕ πρέπει να πούμε ότι το ζήτημα δεν είναι τεχνικό αλλά επί της ουσίας πολιτικό αφού αφορά το τη κοινωνία θέλουμε. Εμείς είμαστε υπέρμαχοι μίας κοινωνίας που θα μπορούν να σπουδάσουν αν είναι δυνατόν όλοι και μάλιστα σε σχολές που θα ικανοποιούν τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα τους. Με ποια λογική η εκπαίδευση θεωρείται υποχρεωτική σήμερα μέχρι τα 15 κι όχι μέχρι τα 18 ή τα 22 αν όχι με τη λογική που επιβάλλει την ύπαρξη ανειδίκευτων φτηνών εργατικών χεριών.

Έτσι λοιπόν προτείνουμε μία πραγματικά ελεύθερη πρόσβαση στην ΑΕ. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μετά την δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση κάθε μαθητής να μπαίνει στη σχολή της επιλογής του. Από κει και πέρα είναι δεδομένο ότι κάποιοι θα προχωρούν στις σπουδές τους και θα παίρνουν το πτυχίο τους και κάποιοι όχι. Αυτό δε σημαίνει ότι προτείνουμε προπαρασκευαστικό έτος σπουδών ή κάποιο άλλο μηχανισμό κοψίματος. Προτείνουμε την αλλαγή και του τρόπου αξιολόγησης των φοιτητών από εξετάσεις που είναι σήμερα σε ένα σύστημα που θα περιέχει συλλογικές εργασίες και πρακτική εξάσκηση στο αντικείμενο τους.

Παρόλα αυτά είναι φυσικό ένα ποσοστό των φοιτητών που θα εισέρχονται στις σχολές να μην τις τελειώνει είτε γιατί το αντικείμενο δεν τους ικανοποιεί είτε γιατί τους φαίνεται δύσκολο. Για τους φοιτητές αυτούς προτείνουμε να έχουν τη δυνατότητα να εισαχθούν σε άλλη σχολή της προτίμησης τους είτε να παραμείνουν στη σχολή τους για όσα χρόνια επιθυμούν είτε την τελειώσουν είτε όχι.

Όσον αφορά στο τι γίνεται για όσους μετά το λύκειο δεν θέλουν να σπουδάσουν αλλά να ακολουθήσουν κάποιο τεχνικό επάγγελμα. Αυτοί οι μαθητές σήμερα κατευθύνονται μετά το γυμνάσιο στην υποβαθμισμένη τεχνική εκπαίδευση των ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ ή αναγκάζονται να δουλεύουν για χρόνια χωρίς δικαιώματα σε έναν εργοδότη «για να μάθουν τη δουλειά».

Εμείς προτείνουμε και σε αυτή την περίπτωση αρχικά το 12χρονο σχολείο από τη μια ώστε κανείς να μην πετιέται έξω από την εκπαίδευση και από την άλλη δημόσιες μεταλυκειακές επαγγελματικές - τεχνικές σχολές στις οποίες θα μπορεί να φοιτήσει όποιος το επιθυμεί.

Πρέπει να πούμε ότι δεν αιθεροβατούμε ξέρουμε πολύ καλά ότι καμία κυβέρνηση που υπηρετεί τον καπιταλισμό δεν θα εφάρμοζε στο ακέραιο μία πρόταση σαν την παραπάνω. Αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για μία καλύτερη εκπαίδευση είναι συνδεδεμένος με τον αγώνα για μία καλύτερη κοινωνία. Μία κοινωνία σοσιαλιστική όπου τα πάντα δε θα καθορίζονται με βάση το κέρδος αλλά με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας.

Nέος υπουργός… vέος διάλογος…. νέα πολιτική;

Από την πρώτη στιγμή, που ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας, έδειξε πως η πολιτική που θα ακολουθήσει δεν θα διαφέρει από αυτή των προκατόχων του. Και για του λόγου το αληθές…μαζί του στο Υπουργείο ήρθε και ο διάλογος για την παιδεία! «Διάλογος προς όλους τους εμπλεκόμενους από μηδενική βάση» όπως λέει το Υπουργείο, σε μια προσπάθεια να δείξει πως ο νέος Υπουργός είναι ανοιχτός σε μια συζήτηση με τους εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας. Είναι όμως έτσι;

Όταν ακούς διάλογο…κράτα μικρό καλάθι!

“Κυρίαρχη προτεραιότητα αποτελεί το πώς θα εξελιχθεί το Λύκειο και ασφαλώς ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά θα προχωρούν ακόμα πιο πέρα, στο επόμενο βήμα, που είναι το Πανεπιστήμιο. Αυτά είναι ζητήματα τα οποία θα απασχολήσουν τον εθνικό διάλογο για την Παιδεία και στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου είμαστε ανοικτοί σε όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους”.

Πολλές φορές στο παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις και δηλώσεις έχουμε επισημάνει πως η κυβέρνηση όταν εννοεί διάλογο στην ουσία προτείνει μια προσχηματική συζήτηση, που δεν θα αποκλίνει από την πολιτική που χάραξε τόσα χρόνια. Η προσπάθεια αυτή στοχεύει στο να θολώσει τα νερά και να προσδώσει στις μεταρρυθμίσεις της έναν «δημοκρατικό» μανδύα κοινωνικής συναίνεσης.

«Συνεργάτες» στο διάλογο…

Από τους πρώτους που δέχθηκαν την πρόσκληση για να συμμετέχουν σε αυτό τον διάλογο- παρωδία είναι το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ. Όπως δήλωσε μάλιστα ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ «δεν θα δώσουμε άλλοθι σε κανέναν και θα προσέλθουμε στον διάλογο με τις δικές μας προτάσεις». Άλλη μια φορά το ΠΑΣΟΚ δείχνει πως δεν διαφέρει στην πολιτική του από την ΝΔ τόσο που ο υπουργός Παιδείας χαρακτήρισε την απόφαση του ΠΑΣΟΚ «γόνιμη απόφαση».

Όχι στην αντιεκπαιδευτική συναίνεση

Από την άλλη η ΠΟΣΔΕΠ δήλωσε εξαρχής πως δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε αυτό το διάλογο μιας και θίγονται μονομερώς και αποκομμένα τα προβλήματα από την πραγματική τους αιτία. Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι και η ΟΛΜΕ δια στόματος του προέδρου της αν και στην αρχή παρακολούθησε τις διαδικασίες της προετοιμασίας, αποχώρησε μιας και τα αιτήματα που κατέθεσε δεν έγιναν δεκτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ είχαν από την αρχή τεθεί ενάντια σε αυτό τον διάλογο.

Ένα ξερό όχι;

Το ζήτημα που τίθεται από εδώ και πέρα είναι πιο πολύπλοκο και σημαντικό από ένα ξερό όχι. Πρέπει να καταδειχεί πως ένας τέτοιος διάλογος δεν μπορεί να γίνει εφόσον εφαρμόζεται μια αντι-εκπαιδευτική πολιτική, όπως αυτή εκφράζεται από το νόμο- πλαίσιο και το νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ, που μπάζουν τον ιδιωτικό τομέα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένας τέτοιος διάλογος δεν μπορεί να γίνει αν δεν μπαίνει ζήτημα κατάργησης του νόμου- πλαισίου και για την μη ισοτίμηση των πτυχίων μας με αυτά των ΚΕΣ. Και τέλος ένας τέτοιος διάλογος δεν μπορεί να γίνει αν δεν τίθεται το ζήτημα της άμεσης και δραστικής χρηματοδότησης της παιδείας από τον κρατικό προϋπολογισμό.

[18/02/2009] Αρχίζει ο «διάλογος», κλείνουν τα πανεπιστήμια

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει για την ειλικρίνια των προθέσεών της για την έναρξη διαλόγου για την παιδεία από «μηδενική βάση», τα τριτοβάθμια ιδρύματα ασφυκτιούν από την κατάσταση στην οποία έχουν καταδικαστεί από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ.

Εικόνα διάλυσης και απαξίωσης από την πολιτεία παρουσιάζουν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, με τμήματα στην Περιφέρεια να έχουν αναστείλει ή να προτίθενται να αναστείλουν την έναρξη των μαθημάτων του εαρινού εξαμήνου λόγω χρόνιων και οξύτατων προβλημάτων σε σχέση με τις υλικοτεχνικές υποδομές και την έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού (Παιδαγωγικό ΑΠΘ, Παιδαγωγικό και Οικονομικό Ρεθυμνου). Παράλληλα, σε σχολές όπως αυτές του Πανεπιστήμιου Αιγαίου, όπου η εξεταστική άρχισε αυτό έγινε χωρίς οι φοιτητές να έχουν πάρει βιβλία, απόδειξη του ανεφάρμοστου και αντι-ακαδημαϊκού χαρακτήρα των νέων διατάξεων του νόμου πλαίσιου για τη διανομή συγγραμμάτων.

Όταν ο Υπουργός Παιδείας καλεί σε έναν στημένο διάλογο για να αλιεύσει ψήφους, όσο εντείνεται η επίθεσή τους σε όλες τις βαθμίδες της παιδείας, εμείς συνεχίζουμε τους αγώνες μας για απόκρουση της αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.

Αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την εργασιακή επισφάλεια.
12/2/2009

Ύστερα από την εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβρη που πέρασε, που έδειξε μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο κρατικός αυταρχισμός, η άγρια δολοφονική επίθεση με καυστικό οξύ ενάντια στην συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, στις 22 Δεκεμβρίου 08, έδειξε μέχρι που μπορεί να φτάσει η εργοδοτική τρομοκρατία.

Το κράτος και η αστυνομία άργησαν σκανδαλωδώς να ασχοληθούν με το θέμα, στην αρχή μάλιστα υιοθέτησαν την εκδοχή του ερωτικού εγκλήματος! Ήταν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι μετανάστες, που ανέσυραν το ζήτημα και το έκαναν σημαία του αγώνα ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την εργασιακή επισφάλεια.
Καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα στην καθαριότητα…

Οι εργαζόμενες στο κλάδο της καθαριότητας, στην συντριπτική πλειοψηφία τους εργάζονται σε μεγάλες εργολαβικές εταιρίες σαν την ΟΙΚΟΜΕΤ, αυτή στην οποία εργαζόταν η Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Οι εταιρίες αυτές καταστρατηγούν κάθε εργατική νομοθεσία με στόχο την μεγιστοποίηση των κερδών τους. Αναγκάζουν τις εργαζόμενες να δουλεύουν χωρίς ασφάλιση, καλύπτουν τη δουλειά που έχουν αναλάβει με το μισό προσωπικό από αυτό που θα έπρεπε εντατικοποιώντας την εργασία, φροντίζουν να μη δίνουν βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα. Μεταχειρίζονται τις καθαρίστριες σαν σκουπίδια, χρησιμοποιώντας την απειλή της απόλυσης με κάθε ευκαιρία, ώστε να τις τρομοκρατούν.

Όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή και την ενοχή του κράτους, που όχι μόνο δεν ελέγχει τις εταιρίες στις οποίες παραδίδει την καθαριότητα, όπως θα όφειλε, αλλά παρανομεί το ίδιο αφού πολλές προσφορές που κάνει δεκτές είναι κάτω από το όριο του κόστους, κάτι που ο νόμος απαγορεύει! Έτσι οι μεγαλοεργολάβοι δίνουν χαμηλές προσφορές ώστε να πάρουν τη δουλειά και στη συνέχεια εξασφαλίζουν τα υπερκέρδη τους στην πλάτη των εργαζομένων.
…αλλά και παντού

Το παραπάνω εργασιακό καθεστώς όμως, δεν απέχει πολύ από την καθημερινή πραγματικότητα της πλειοψηφίας των εργαζομένων σε επισφάλεια - των λεγόμενων απασχολήσιμων.

Συμβασιούχοι, εργαζόμενοι σε προγράμματα stage, ντιλιβεράδες και εξωτερικοί, νέοι που εργάζονται με μπλοκάκι, εργαζόμενοι που επινοικιάζονται από ιδιωτικούς ΟΑΕΔ, είναι μόνο κάποιοι από όσους δουλεύουν σε καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα. Για όλους αυτούς δεν υπάρχει σωματείο αλλά ούτε και τα στοιχειώδη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Στον καπιταλισμό, αυτό είναι το μέλλον, αφού οι μεγάλοι κεφαλαιοκράτες, ντόπιοι και ξένοι, προωθούν την ολοένα και μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας.

Γι’ αυτούς όλους τους λόγους η υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβας είναι υπόθεση όλων μας!

Χρειάζεται ο συντονισμός όλων (επισφαλώς εργαζομένων, νέων, φοιτητών, μαθητών) στο κοινό αγώνα για τα στοιχειώδη δικαιώματά μας.
Ζητάμε-απαιτούμε

- παροχή πλήρους σύνταξης και κάλυψης όλης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από το δημόσιο για την Κούνεβα, κάλυψη των αναγκών του παιδιού της για σπουδές

- σύλληψη και παραδειγματική τιμωρία των ηθικών και φυσικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης

- διαχειριστικός έλεγχος στην εταιρία ΟΙΚΟΜΕΤ που έχει αναλάβει την καθαριότητα στον ΗΣΑΠ από ορκωτούς λογιστές, επιθεώρηση εργασίας, συνδικάτα (ΓΣΕΕ, σωματείο ΗΣΑΠ, ΠΕΚΟΠ κλπ)

- έξω οι εργολάβοι από το δημόσιο, κλείσιμο όλων των δουλεμπορικών εταιριών, κατάργηση των νόμων 2639/98 & 2695/01 που επιτρέπουν τα παραπάνω

- στήριξη στην ΠΕΚΟΠ και στα ήδη υπάρχοντα σωματεία καθαριστριών από το συνδικαλιστικό κίνημα. Άνοιγμα των συνδικάτων στους επισφαλείς εργαζόμενους, έλληνες και ξένους

- πανελλαδική απεργία στον χώρο της επισφάλειας

- κατάργηση της επισφαλούς εργασίας! Πρόσληψη όλων των εργαζομένων που σήμερα εργάζονται κάτω από αυτές τις συνθήκες σε συμβάσεις αορίστου χρόνου-πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενου

Για τις δηλώσεις Σπηλιωτόπουλου και την αξιολόγηση των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
Σε σημερινές δηλώσεις του ο Υπουργός Παιδείας κ.Σπηλιωτόπουλος αναφέρεται στη «διάγνωση» των προβλημάτων των πανεπιστημίων στην οποία προέβη η Ανεξάρτητη Αρχή για τη Διασφάλιση της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση(Α.Δ.Ι.Π),που την αναγνωρίζει ως την «απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να έχουμε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική θεραπεία».

Στις εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης 5 ιδρυμάτων που συνέταξε η ΑΔΙΠ, φτάνει στο σημείο να αναφέρεται ως πρόβλημα της λειτουργίας των ΑΕΙ και ΤΕΙ η «αντι-ακαδημαϊκή, αντι-παιδαγωγική, αντι-δημοκρατική ατμόσφαιρα...η οποία αναστέλλει και παρεμποδίζει την αξιοκρατία, την προσωπική ανέλιξη των φοιτητών και την πραγμάτωση των ακαδημαϊκών τους φιλοδοξιών» (Έκθεση για Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης-Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος, σελ.19), στρεφόμενη επί της ουσίας εναντίον των φοιτητικών κινητοποιήσεων, εναντίον των αγώνων της εκπαιδευτικής κοινότητας για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και προστασία της ακαδημαϊκής αυτοτέλειας των ιδρυμάτων.

Οι εκθέσεις αυτές διαπνέονται από μια προσπάθεια πίεσης προς περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών, αυταρχικοποίηση της λειτουργίας των πανεπιστημίων και λειτουργίας τους με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, ενώ οι τεχνοκράτες της ΑΔΙΠ λίγο ενδιαφέρονται να διαγνώσουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που σχετίζονται με τις προσπάθειες εμπορευματοποίησης και διάλυσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της, πρόσδεσής της με τα ιδιωτικά συμφέροντα και απεμπλοκής του κράτους από την ευθύνη χρηματοδότησης των ιδρυμάτων, την ίδια στιγμή που εντείνεται ο κρατικός έλεγχος πάνω στα ιδρύματα (Βλ. αξιολόγηση, πρότυπος εσωτερικός κανονισμός).

Από την πρώτη στιγμή που ψηφίστηκε ο νόμος για την αξιολόγηση, είχαμε προβλέψει ως Νεολαία Συνασπισμού ότι ο θεσμός αυτός θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης για τα ιδρύματα, έτσι ώστε να συμμορφωθούν στις επιταγές της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων. Μοναδικά υπεύθυνα για τη λειτουργία των πανεπιστημίων και τον έλεγχο αυτής, είναι τα συλλογικά όργανα των πανεπιστημίων, οι σύλλογοι των φοιτητών και των εκπαιδευτικών, στα αιτήματα των οποίων για αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, κλείνει τα αυτιά του το Υπουργείο Παιδείας, τόσο επί κυβερνήσεων ΝΔ, όσο και επί ΠΑΣΟΚ.

Με τους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας για την προστασία της ακαδημαϊκής αυτότέλειας των ιδρυμάτων και του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα τους, η κυβέρνηση και τα «φερέφωνά» της θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΤΣΕΤΑΣ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ

Μέσα στην εξεταστική, ενώ όλοι-ες οι φοιτητές-τριες βρίσκονταν σε ρυθμό διαβάσματος, η ΠΚΣ, τελείως πραξικοπηματικά πήρε το τραπεζάκι της ΜΑΤΣΕΤΑΣ(Ρωγμή αθήνας) και το πρόσθεσε στη συλλογή της καλύπτοντας το με αφίσες της ΚΝΕ. Στις 17/2, μέλη της ΜΑΤΣΕΤΑ πήραμε πίσω το τραπεζάκι μας και την επομένη (18/2) μέλη της ΠΚΣ, τραμπουκίζοντας ήρθαν να το πάρουν πίσω ισχυριζόμενοι πως το τραπεζάκι ήταν δικό τους και έπαιρναν αυτό που τους ανήκε. Σε άρνησή μας να το δώσουμε, άρχισαν να κολλάνε αφίσες λέγοντας πως «εδώ είναι ΚΚΕ», βάζοντας στον χώρο της ΜΑΤΣΕΤΑ αφίσες του κόμματος. Σε προσπάθειά μας να υπερασπιστούμε τον πολιτικό μας χώρο, οι ΠΚΣίτες άνοιξαν συρτάρια πετώντας έξω το υλικό μας, τραμπουκίζοντας και μη διστάζοντας να περικυκλώνουν 5 προς 1 τα μέλη της ΜΑΤΣΕΤΑ.

Απορία Νο 1: «Μα για ένα τραπεζάκι κάνετε έτσι;» Δεν πρόκειται απλά για αυτό. Πρόκειται για την αντίληψη «έχω περισσότερα μέλη, άρα κάνω ότι θέλω», στην αντίληψη που δε σέβεται τη διαφορετική άποψη, σπάει ταμπλό, τραμπουκίζει και ονομάζει τους χώρους των άλλων ως χώρους ΚΚΕ. Υπενθυμίζουμε πως αυτό δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβη. Στο παρελθόν, έχει προϋπάρξει τέτοιο περιστατικό όπου για άλλη μια φορά οι Κνίτες πήραν τραπεζάκι της ΜΑΤΣΕΤΑ, την «απέκλειαν» περικυκλώνοντας τα τραπεζάκια μας με ταμπλό και πάει λέγοντας….Δεν πρόκειται απλά για το «σε ποιον ανήκει». Πρόκειται για μεθόδους που στρέφουν τον κόσμο ενάντια στην αριστερά, ενάντια στην ύπαρξη (πολιτικά και χωροταξικά) άλλων οργανώσεων. Με απειλές τύπου «έχεις φάει ξύλο από οικοδόμους» ή «αν κατεβάσεις την αφίσα θα σου κατεβάσω το κεφάλι» και άλλα τέτοια ωραία. Αν είναι να οργανωνόμαστε σε «ομάδες κρούσης» τότε άραγε γιατί χρειαζόμαστε την πολιτική, τη ζύμωση ιδεών, τη διαπάλη απόψεων….;

Απορία Νο 2: «Και είναι ωραίο να συμβαίνουν τέτοια πράγματα μέσα στο πανεπιστήμιο;»

Φυσικά και δεν είναι! Φυσικά και αποτελεί πρόβλημα να «λύνονται έτσι οι διαφορές»! Όμως, όπως είπαμε πιο πάνω, το θέμα είναι σαφώς πολιτικό. Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ότι θέλει, να προσβάλει και να προσπαθεί να καταστείλει ιδέες είτε παίρνοντας τραπεζάκια, είτε τραμπουκίζοντας είτε απειλώντας πως θα φέρει τους οικοδόμους να μας δείρουν! Αυτές οι μέθοδοι θυμίζουν άλλες εποχές, από τις οποίες απ’ ότι φαίνεται τα μέλη της ΚΝΕ δεν θέλουν να ξεφύγουν και αναπολούν τα γκούλαγκ και τις τόσο αγαπημένες παραδόσεις του σταλινισμού που έχει μακρά ιστορία στους διωγμούς και την κατάπνιξη με τη βία κάθε διαφορετικής φωνής…

Απορία Νο 3: «Τελικά ποιοι υποστηρίζουν το άσυλο;»

Το άσυλο αναφέρεται στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στο πανεπιστήμιο. Φαίνεται, όμως, ότι το καθήκον της καταστολής των πολιτικών ιδεών το αναλαμβάνει η ΠΚΣ, για τις ιδέες με τις οποίες δεν συμφωνεί. Μόνο ως τέτοια μπορεί να εκληφθεί η πράξη του χτυπήματος μιας αριστερής παράταξης που τόσα χρόνια παρεμβαίνει και παλεύει στη φιλοσοφική. Οι πρακτικές της φίμωσης μιας αριστερής πολιτικής παράταξης είναι κατάφωρη παραβίαση του ασύλου και μάλιστα από μια παράταξη, μαζί με την οποία θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε από κοινού ενάντια σ’ αυτού του είδους τις πρακτικές.

ΥΓ: Οι συνάδελφοι της ΚΝΕ κατηγορούν τη ΜΑΤΣΕΤΑ πως δεν ασχολείται με τα ζητήματα του τμήματος! Πολύ κρίμα για αυτούς που η ΜΑΤΣΕΤΑ μόλις την προηγούμενη μέρα κάλεσε ΔΣ για ορισμό Γενικής Συνέλευσης που θα συζητήσει ακριβώς αυτά! Πολύ κρίμα για αυτούς που μόλις την προηγούμενη μέρα καλέσαμε σε ανοιχτή συζήτηση – σχήμα που θα συζητήσει ακριβώς για αυτά την Τρίτη 24/2!

ΥΓ2: Δε σε καλούμε σ’ έναν αγώνα ενάντια στην ΚΝΕ. Σε καλούμε σ’ έναν αγώνα για μια αριστερά που μάχεται, που είναι δημοκρατική, που ακούει τις διαφορετικές απόψεις και κυρίως, που έχει αφήσει πίσω της ανεπιστρεπτί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη γραφειοκρατία, τον σταλινισμό της πρώην ΕΣΣΔ! Αυτά τα αφήνουμε για την ΚΝΕ…

MATΣΕΤΑ στη Φιλοσοφική ΑΠΘ – συμμετέχει στην ΑΡΕΝ